- Synu, synu…
Zawołał mężczyzna, stojąc w drzwiach, ale Xia Yao nie odpowiedział.
- Dawno zasnął? - zapytał Yuan Zonga.
- Obudził się, tylko żeby odebrać od pana telefon.
Yuan Zong sięgnął po wodę i podał napełniony kubek panu Xia.
- Proszę się napić.
Podczas całej podróży mężczyzna nie wypił ani kropli wody. Gdy wylądował w Pekinie, nie pojechał do domu, tylko od razu do szpitala, do syna. Kiedy Yuan Zong zaproponował mu wodę był wzruszony i szczęśliwy. Wypił duszkiem całą zawartość kubka.
- Nalać panu jeszcze? - zapytał Yuan Zong.
- Nie, nie trzeba.
Yuan Zong zauważył, że pan Xia ma zmierzwione włosy. Pewnie tak martwił się o syna, że nie przejął się, gdy wiatr rozwiał mu fryzurę. Zmartwiony rodzic to widok, który potrafi rozedrzeć serce na strzępy.
Xia Ren Zhong usiadł, a jego oddech w końcu się uspokoił. Spojrzał na Yuan Zonga i zapytał.
- A ty…?
- Jestem jego przyjacielem.
Pan Xia nagle zrozumiał sytuację, otworzył szeroko oczy i powiedział.
- To ty uratowałeś mojego syna ze studni?
Yuan Zong przytaknął skinieniem głowy.
- Ach, jesteś moim wybawicielem! Nawet nie wiesz, jak jestem ci wdzięczny. - Xia Ren Zhang entuzjastycznie zaczął ściskać dłoń Yuan Zonga. - Aż brak mi słów, Xia Yao przez całe swoje życie nie zdoła ci się odwdzięczyć.
- Nie musi, zrobiłem to, co powinienem zrobić.
Zanim Xia Ren Zhong powiedział coś jeszcze, spojrzał na palce u nóg Yuan Zonga.
- Twoje palce…
- Już się przyzwyczaiłem, nie ma to większego wpływu na moje codzienne życie, wszystko jest w porządku.
Pan Xia westchnął i powiedział.
- Nie martw się, opłacę twój pobyt w szpitalu i zapłacę za diagnozy i leczenie… O nic się nie martw, wszystkim się zajmę. Zadbam, żebyś dostał odszkodowanie za…
- Już wszystko opłaciłem, a za kilka dni zostanę wypisany ze szpitala.
- Wiem, że jesteś biznesmenem i nie brakuje ci pieniędzy, ale te płyną prosto z mojego serca, więc przyjmij je, proszę.
- Proszę się tym nie przejmować, to naprawdę nic wielkiego.
Rozmawiali jeszcze przez chwilę, aż przyszła pani Xia i stanęła w drzwiach. Zobaczyła, jak jej mąż klepie Yuan Zonga po ramieniu i mówi:
- Młody człowieku, proś o cokolwiek, a ja postaram się pełnić twoją prośbę.
Pani Xia aż zaniemówiła.
Zanim Yuan Zong zdążył odpowiedzieć, wyciągnęła męża na korytarz. Mężczyzna na jej widok zmarszczył brwi i wygładził fałdy koszuli, za którą go pociągnęła.
- Co ty robisz, nie widziałaś, że mu dziękowałem?
- Gdybym przyszła później, pewnie sprzedałbyś syna. - wycedziła przez zęby wściekła kobieta.
- Jak miałbym go sprzedać?
Kiedy pani Xia zobaczyła zdziwienie na twarzy męża, westchnęła z irytacji.
- Ten mężczyzna to szef firmy Zhong Heng Security Consulting Co. Ltd.Z naszym synem łączy go coś więcej niż przyjaźń. Nie wiedziałeś o tym?
- Co takiego? To on?
Kobieta zmarszczyła brwi i spojrzała na męża nieprzyjemnym wzrokiem.
- Lepiej wracaj tam, skąd przyjechałeś i zajmij się swoimi sprawami, bo ta cię nie dotyczy.
- To dobry chłopak, nie wygląda na nikczemnika. Wiem to, choć spotkałem go po raz pierwszy.
- Nie obchodzi mnie to. I pamiętaj, to nie ty rozwiązujesz nasze rodzinne problemy.
Mężczyzna wiedział, że z nią nie wygra, dlatego już się nie odezwał. Wiedział, że jego żona sama musiała stawić czoła wszystkim rodzinnym problemom, dlatego nie zamierzał się z nią kłócić. Mógł tylko przytaknąć, aby uspokoić jej emocje i wrócić do tematu później.
- Jednak jesteśmy mu winni przysługę… Nie będzie łatwo go ot tak przegonić.
- To właśnie próbuję ci powiedzieć… - Oczy kobiety zrobiły się czerwone. - Naprawdę mam go dość.
- Co masz na myśli? Skrzywdził naszego syna?
Po każdym jego pytaniu pani Xia głęboko wzdychała.
- Gdyby był draniem, nie przejmowałabym się tak bardzo. Najgorsze, że jest miły, uczynny i zrobił bardzo wiele dobrego dla naszej rodziny. Widziałeś, w jakim stanie są jego stopy? To się stało, kiedy ratował nasze dziecko. Był przy Yao i chronił go, gdy mnie przy nim nie było. A tu, w szpitalu karmił go, ścielił łóżko, prał jego bieliznę i skarpetki.
- W takim razie, dlaczego jesteś do niego tak wrogo nastawiona?
- Tak sobie pomyślałam, że to przez to, że nasz syn jest tak empatyczny.
- Och tak, Yao ma w sobie wiele empatii.
- Na pewno nie po tobie.
- Jak możesz tak mówić… Od lat pracuję dla ciebie i niego, a ty twierdzisz, że nie mam w sobie empatii? I chyba zapomniałaś, jak wysokie stanowisko zajmuję w Armii.
- Dostałeś je dzięki swojemu ojcu. - powiedziała pani Xia, przewracając oczami.
- Sugerujesz, że nasz syn ma przed sobą lepszą przyszłość niż ja?
- …
- W porządku, nie neguję. Tylko dlaczego ta rozmowa zeszła na mnie? Powiem jedno, w tak delikatnych kwestiach nie można działać pochopnie. Gdy obaj wyzdrowieją, wtedy z nimi porozmawiamy.
- Problem polega na tym, że teraz nie jesteśmy w stanie nic zrobić. - powiedziała kobieta i zakryła twarz w dłoniach.
- Jeśli chcesz działać, musisz się najpierw odwdzięczyć. Spróbujmy wyleczyć jego palce u stóp. Jeśli będzie niepełnosprawny do końca życia, nie będziemy mieć żadnych argumentów.
- Nie myśl o tym, zapomnij. Omówimy to kiedy indziej…
Po chwili razem weszli do pokoju.
Strażnicy więzienni ponownie przyprowadzili Leoparda do pokoju widzeń. Tym razem to Tian Yan Qi przyszedł go odwiedzić.
- Dlaczego przyszedłeś? - zapytał Leopard.
- A co? Nie mogę?
Prawdę mówiąc, Leopard czuł się okropnie, widząc twarz chłopaka.
- Nie często się zdarza, by ofiara odwiedzała oprawcę.
Chłopak próbował się uśmiechnąć.
- Życie jest wystarczająco ponure i pełne nieszczęść, dlatego przyszedłem, by odrobinę poprawić sobie humor, patrząc na twoją twarz.
- Widzę, że masz sporą granicę samoakceptacji. Z taką twarzą przychodzisz pośmiać się z mojej?
Chłopak wzruszył z nonszalancją ramionami.
- A czemu nie? Fakt, wyglądam tragicznie, kiedy ktoś na mnie spojrzy, odwróci wzrok i nie ośmieli się spojrzeć ponownie. A co z tobą? Każdy, kto na ciebie spojrzy, będzie się śmiał…
Tian Yan Qi urwał i patrzył na niego przenikliwym wzrokiem.
Leopard uśmiechnął się do niego.
- Yan Qi, och, Yan Qi. Myślisz, że jesteś taki idealny, taki sprytny? A ty próbujesz przebić się przez niezniszczalną ścianę. Jesteś taki głupi. Ze świecą szukać drugiego takiego idioty. Jesteś jak mucha, która wpada do gotującego się bulionu i próbuje zrobić z siebie wykwintne danie, choć jest tylko kupą zgniłej padliny.
- …
- No powiedz mi, co zamierzasz teraz zrobić? Wcześniej, kiedy nie miałeś zmasakrowanej twarzy, to pomimo że nie powalałeś urodą, mogłeś być kołem zapasowym. A teraz nikt cię nie zechce. Musisz wiedzieć, że w związkach, jeśli twarz jednego z partnerów zostaje oszpecona, zwykle kończy się to rozstaniem. Nadal wierzysz, że możesz go zdobyć, z taką twarzą?
- …
- Dlaczego tak na mnie patrzysz? Uraziłem twoją dumę? Niestety, nie pocieszę cię. Nawet jak się zoperujesz to i tak nie odrodzisz się, jak feniks popiołów, bo jesteś tylko nędznym kurczakiem i wcześniej czy później staniesz się czyimś posiłkiem.
- …
Leopard spojrzał na zegar. Do końca widzenia zostało pięć minut, a Tian Yan Qi milczał jak grób.
- Oj, przepraszam za swoje maniery. Przyszedłeś mnie odwiedzić, a ja nie pozwoliłem ci dojść do słowa. No dalej, mów śmiało, nie będę ci przeszkadzał.
Chłopak uśmiechnął się szeroko.
- Przyszedłem powiedzieć ci, że kupiliśmy ziemię…
Z aroganckim uśmieszkiem na ustach Leopard kiwał głową i czekał na ciąg dalszy.
- Działkę obok twojej nieruchomości…
Leopard ponownie kiwnął głową.
- Zamierzamy zbudować tam prywatny cmentarz.
Nagle uśmieszek zniknął z twarzy Leoparda, a jego brwi marszczyły się z każdym kolejnym słowem Tian Yan Qi’ego.
- Biuro do spraw obywatelskich zatwierdziło nasz projekt i niebawem zaczynamy budowę. To nie będzie duża inwestycja i szybko się z nią uporamy. I nie martw się, twoi klienci będą mieć bardzo cichych sąsiadów, mieszkających pod ziemią…
- Czas minął. - powiedział strażnik.
Tian Yan Qi uśmiechnął się złośliwie i dodał na koniec.
- Obiecuję, że na oficjalne zakończenie budowy twojej nieruchomości, postaram się o wzruszającą podkład muzyczny, wprost z cmentarnych głośników, by pomóc ci w promocji mieszkań.
Chłopak wstał i, śmiejąc się, wyszedł z pokoju widzeń, dynamicznym, acz lekkim krokiem.
Tłumaczenie: Antha
Korekta: Motorollo
***
Dziękuję ❤️🤣
OdpowiedzUsuń